پس از اندی و چندی دوری باز فرصت دست داد و آمدیم تا دو سه چند کلمه ای بیان بداریم افاضات کلامی مان را که شامل منویات درونی و اندکی غرغر است و دارای معانی رفیعه آمیخته با چرندیات روز گار ما!!!
تشنه کام کلام اند؟
نه!
این جا
سخن
به کار
نیست،
نه آنرا که در خرقه پوسیده
فخر به حماقت می کند
نه آنرا که چون تو
در این وانفسا
احساس نیاز
به بلاغت می کند
واقعا چند نفرند که در حال جستجو و بدنبال مطلب اند؟
واقعا چند نفرند که تشنه کام کلام اند؟
وظیفه ما بیان است و اگر از دستمان بر بیاید و بتوانیم آنرا انجام بدهیم کلاهمان را هفت آسمان می شود بالا بیاندازیم از خوشحالی انجام وظیفه!!!
نمی گویم این جاسخن به کار نیست، اما انان که بدنیال سخن اند بسیار بسیار بسیار بسیار قلیل اند و کم !!
